Popüler müsabaka programı Survivor’daki güçlü isimlerden olan ulusal atlet Nagihan Karadere, YouTube’da yayınlanan Katarsis programına katıldı.
Kardere, sevgisiz kaldığını söylediği çocukluğunu, hayatını kararttığını anlattığı olayı, birinci gençliğini, ailesini, daima güçlü kalmak zorunda olduğu mesleğini, evliliğini, boşanmasını, anneliğini anlattı.
“EVDEN ÇIKMAK BİLE İSTEMİYORUM”
Programın başlarında Dominik dönüşünün akabinde kendi hayatına ahenk sağlamaya çalıştığını lisana getiren Nagihan Karadere, Survivor hakkında şunları söyledi:
“Hayata ahenk sağlamaya çalışıyorum. O kadar güçlü bir süreçten çıktık ki, olağan hayatımızı unutmuşuz. Adada kolay bir hayatımız varmış. Tek misyonumuz yarışmak ve karnımızı doyurmakmış.
Normal hayata baktığımda ise şimdilerde konuttan çıkmak dahi istemiyorum. Nitekim hayattan kopmuşuz. Survivor’a üç kere gittim lakin en son gittiğim bu dönem benim için tam bir travmaydı. Beklenti ve sonuç olarak çok yorucu bir dönemdi. Orada rekabet, hayatta kalma ve karnımızı doyurma durumumuz vardı. Kendimizi kanıtlayabilme değerliydi. Savaşçı ruhumu gösterdiği için iki farklı Nagihan var. Survivor kupası emeklerimin karşılığı olarak kaldırmak istediğim bir kupaydı. Çok fazla emek verdiğimi düşünüyorum lakin kaldırmak nasip olmadı.”
“BENİM ÇOCUKLUĞUMDA SEVGİ EKSİK”
Programın ilerleyen dakikalarında çocukluğunda yaşadıklarını duygusal bir formda aktaran Nagihan Karadere, o günleri şu biçimde söz etti:
“Ben yoksul bir ailede doğdum. Dört kardeşim vardı ve yalnızca içlerinden ben kız olarak dünyaya gelmişim. Üç erkek ortasında büyüdüğüm için ben de kendimi erkek üzere yetiştirdim. Ailemin yanından erken yaşlarda ayrıldım. Anadolu lisesini 16 yaşımda kazandığımda yatılı yurda gittim. Oraya gittikten sonra daha çok kendimi keşfetmeye başladım.
Kendi kendime anne ve baba oldum. Bu süreçte her manada aileme takviye olmaya çalıştım. Annem ile anne kız bağını çok yaşayamadım. Annem çalışan bir bayandı. Babam ve annem her evlilikte yaşanan sıkıntılar yaşanıyordu. Karı koca anlaşamayınca annemin gidebileceği bir kapı yoktu. Başka taraftan örf ve adetler vardı.”
Annesinin mutsuz olsa dahi evliliğini yürütmek zorunda olduğunu aktaran Karadere, “Ben de her vakit annemin yanındaydım. Spora da anneme daha uygun bir hayat sunmak için başladım. Anneme maddi ve manevi dayanak verebilmek için kendimi daima seferber ettim” dedi.
“ANNEMİN ÜZERİMİZDE EMEĞİ ÇOK FAZLA”
“Babam şefkatli bir babaydı. Güzel bir baba oldu lakin düzgün bir eş olamadı. Kıymetli olan çocuklarına âlâ davranmasıydı. Keşke eşine de güzel davranabilseydi. Babam makus bir insan değildi. Annem ile anlaşamadığı için bizlere katlanmak zorunda kaldı. Annemin üzerimizde emeği çok fazla. Dört çocuk ortada kalmasın diye birçok şeye göğüs gerdi diyebilirim. Annemi de babamı da çok seviyorum. Düzgün ki evliliklerini her şeye karşın yürütebilmişler.
Onlar arbede ettiklerinde elimden bir şey gelmiyordu. Ne annemi kurtarabiliyordum ne de babamı durdurabiliyordum. O denli vakitlerde yalnızca üzülüyorsun ve izliyorsun. Keşke hiç olmasaydı diyorsun. Seyirci olarak kalmak çok üzücü. Benim çocukluğumda sevgi eksik. Annem ve babam hayat uğraşı verdiği için sevgi bizim meskende daima geri planda kaldı. Hala da bu duyguyu tam manasıyla tatmış değilim.”
“12 YAŞIMDA İSTİSMAR EDİLDİM”
Çocukluğunda yaşadığı cinsel istismarı anlatan Nagihan Karadere, o günler giderek yaşadığı travmayı şu formda aktardı:
“Ben şimdi 12 yaşındayken bir istismar yaşadım. O devirler küçük bir kasabada yaşadığımız için akrabalara gidip gelme olayları çok fazla oluyordu. Uzak bir akraba diyebilirim hatta bu olay için. Her gittiğimiz yerde insanlara hizmet etmeyi de çok severdim. Mutfağa sarfiyat evdekilere çay servisi yapardım. Bir gün tekrar bu türlü bir durumda salonda herkes otururken ben mutfağa bardakları bırakmaya gitmiştim.”
“MUTFAKTA ARDIMDAN SARILDI”
“Arkamdan birisi geldi ve sarıldı. Ben herhalde yengemdir diye düşündüm. Ardıma dönüp baktığımda uzak akrabalardan birini gördüm. Bana sarılıp öpmeye başladı. Ne yapacağımı bilemedim. Bedenim taş kesti ve elim ayağım titremeye başladı.
O an sesim çıkmasın ki kimse ayaklanmasın diye düşündüm. Bunun sonrası da oldu. Bu anlattığım birinci olanıydı. Ne yapmam gerektiğini hiç bilemedim. Günlerce uykularım kaçtı. Bu olayı anneme söylemek istedim lakin söyleyemedim. Ortaya bir şey atıp da çocuk olduğum için palavra konuştuğumu düşünürler diye bir şey yapamadım.”
“ANNEM BANA SARILDI”
“Annem yanıma geldi ve ‘Neden giyinmedin’ dedi. Ben gitmek istemiyorum dedim. Kaybedecek hiçbir şeyim yoktu gerekirse beni dövsün, bana ceza versin diye düşündüm. Bunları göze aldım ve olayı anlattım. Siz içeride otururken mutfağa gittiğimde bunları yaşadım ve korktum size söyleyemedim dedim. Gitmeyelim lütfen dedim. O gün oraya gitmedik ve annem bana sarıldı.”
“BU HUSUSLAR ÇOCUKLARIMIZA ÖĞRETİLMELİ”
Karadere, kelamlarını şöyle tamamladı:
“O da bu durum karşısında berbat hissetti. İnanacağını hiç düşünmemiştim ve bana inandı. O saatten sonra irtibatı büsbütün koparttık o beşerlerle. Annem üzerime daha çok titremeye başladı. Gittiği her yere beni götürdü ve beni hiç yalnız bırakmadı. Bu şekil hususlar hiçbir vakit konuşulmadı. Çok utangaç bir çocuktum. Bu mevzuların çocuklarımıza öğretilmesi gerektiğini düşünüyorum.”