Mehmet TOPRAK / Rüstem PEHLİVANLAR / HERKES DUYSUN
ADIYAMAN (İGFA) – 6 Şubat 2023 tarihinde Türkiye, puslu ve acı bir sabaha uyandı. Sabah 04.17’de 7.7 şiddetinde gerçekleşen ve 65 saniye süren Kahramanmaraş merkezli depremi, öğle 13.24’te 7.6 şiddetinde gerçekleşen ve 45 saniye süren zelzele takip etti.
Depremin akabinde birinci saatlerde arama kurtarma çalışmaları başladı ancak yolların da önemli seviyede hasar görmüş olması sebebiyle birtakım bölgelere ulaşmakta zahmet çekildi.
Devlet kurumları, sivil toplum kuruluşları, medya ve gönüllüler zelzelenin akabinde tek yürek oldu ve zelzelenin yaralarının bir an evvel sarılması için tüm Türkiye el ele verdi.
Bunun yanı sıra dünyanın birçok ülkesinden Türkiye’ye, bölgedeki arama kurtarma çalışmalarına katılmak üzere takımlar gönderildi ve arama kurtarma çalışmaları haftalarca sürdü.
Depremden günler, hatta haftalar sonra görülen mucize kurtuluşlar sönmeye yüz tutmuş umutları yine alevlendirse de yaraları sarmaya, acıları dindirmeye yetmedi.
Türkiye’yi yasa boğan ve kayıtlara “Asrın Felaketi” olarak geçen bu iki zelzelede 50 binden fazla vatandaşımız hayatını kaybederken yüz binden fazla vatandaşımız yaralandı.
11 ili etkileyen ve yüz binlerce binayı kullanılamaz hale getiren zelzelelerin akabinde bölge halkının bir kısmı göç etmeye mecbur kalırken, bir kısmı da devlet tarafından çadır ve konteynır kentlere yerleştirildi.
O depremzedeler, Asrın Felaketi’nin yıl dönümünde kendisi de bir depremzede olan ve sarsıntılarda 20’ye yakın birinci dereceden akrabasını kaybeden Herkes Duysun Adıyaman Muhabiri Mehmet Toprak’a konuştular ve zelzele felaketinde yaşadıklarını anlattılar.
“OĞLUMU, KIZIMI, GELİNİMİ, TORUNUMU KAYBETTİM”
Depremlerde çocuklarını kaybeden bir depremzede, “2023 bize çok makus geldi. Canlarımı kaybettim; oğlumu, kızımı, gelinimi, torunumu kaybettim… Üç katlı bina. Birinci kat sıfır olmuş, ikinci kat teğin üstüne oturmuş. Yavrularım orada pres oldular. 5 gün boyunca o enkazın başında yavrularımı bekledim.”
Depremin akabinde meskenine vardığında konutunun enkaz yığınına dönüştüğünü gördüğünü söyleyen depremzede şu sözleri kullandı:
“O sırada telefonuma bir ileti geldi. ‘Senin hanım yan tarafta gel kurtar onu.’ yazıyordu. Gittim baktım, hamının yarısı içeride yarısı dışarıda. Altı kolon, üstü kolon, müdahale edemiyorsun. Bu ortada yağmur da yağıyor. Şemsiye tuttuk üzerine. ‘Ayaklarım üşümeye başladı.’ dediği vakit korkmaya başladım. Sonra sırt kısmını hafif hafif kazmaya başladım. Kazmaya başladıktan sonra çok şükür kazasız belasız çıkardık hanımı lakin hanım bana diyor ki: Git Ramazan, çocuklar vefat etti. Çocukların odasına gidiyorum, mesken öbür tarafa dönmüş. Çocukların isimlerini sayıklıyorum, bağırıyorum, çağırıyorum hiçbir ses yok… Yan tarafta kolon devrilmiş. Çocuk iki dakika ağlamış, sonra sesi kesilmiş. Müdahale ettik ancak elimizde kepçe yok, kazma yok, alet-edevat yok, elinle de koca binanın enkazını kaldıramazsın. Kent kıyamet olmuş, herkes kendi yakınına koşuyor. Çocukların bir adedini ikinci gün çıkardım, öbür üç adedini de dördüncü gün İstanbul’da gelen 24-25 yaşlarında bir istekli çıkardı. Çocuklarımı siyah torbaya koyup mezara götürdüm.”