Göçen depremzedeler: Rehberimizden o kadar çok insanın ismini sileceğiz ki

Nur Kaplan-Serkan Alan

ANKARA – Maraş’ta meydana gelen iki büyük zelzelenin akabinde on binlerce insan hayatını kaybetti, binlerce kişi yaralandı. Maraş, Hatay, Adıyaman başta olmak üzere çok sayıda kentte meskenleri yıkılanlar farklı kentlere göç etti. Ankara da depremzedeleri ağırlayan kentler ortasında yer alırken Ankara Büyükşehir Belediyesi, daha evvel öğrencilerin fiyatsız kullandığı 8 bloklu daireleri depremzedelere açtı. Toplam 3 bin 500 kişinin konaklayacağı belediyenin konutlarına farklı kentlerden gelen 3 bin 127 kişi kayıt yaptırdı. Besin ve hijyen yardımlarının yapıldığı belediyenin yardım merkezinde depremzedelere ruhsal de dayanak veriliyor.

‘İLK ÜÇ GÜN NE BİR SİREN SESİ, NE BİR AMBULANS YOKTU’

Depremin akabinde Antakya’dan çıkıp Ankara’ya ailesiyle birlikte gelen Hasret isimli depremzede, Antakya’nın büyük orandan yıkılmış durumda olduğunu, yardımın 3 gün sonra geldiğini söyledi. Antakya’da konakladıkları binanın berbat durumunda olduğunu belirten Hasret, “Geri dönme durumu bence hiç yok. Dönmeyi düşünmüyoruz ama ne yapacağımızı da bilmiyoruz. Başımız karma karışık. Bilmiyorum” diyerek şöyle devam etti:

“Yalın ayak ve pijamalarla çıktık dışarıya. Meczup üzere yağmur vardı. Binamız berbat görünüyor. Bütün duvarlar çatlamış, kimi duvarlar yıkılmış, bütün mutfak eşyaları yerde. Hatırlamıyorum bile. Çok çok makus bir geceydi. Bir haftadır otomobilde yatıyoruz. Isınmak için ateş yaktık. Kayıplarımız oldu. Eş, dost bir sürü kaybettiğimiz var. Enkaz altında insan var. Birinci 3 gün ne bir siren sesi, ne bir ambulans ne bir polis hiçbir şey yoktu. İnsanların sesleri geliyor kurtarma yok. Bilmiyorum halimiz ne olacak. Antakya’nın yüzde 80’i gitti. Ayakta kalanlar bence oturulur durumda mı bilmiyorum.”

‘REHBERİMİZDEN O KADAR ÇOK İNSANIN İSMİNİ SİLECEĞİZ Kİ’

Adıyaman’dan Ankara’ya gelen bir öteki bayan ise anne, baba, çocukları ve eşiyle birlikte tek göz odalı bir konuta yerleşmiş durumda. “Deprem gününü nasıl anlatayım ki. Olağan bir gün üzere akşamdan uyuduk sabah çocuklarımızla günümüzü geçirecektik. Felaketle uyandık. O denli şiddetliydi ki ben size anlatamam. En makûs, en karanlık geceydi” diyen bayan, şunları kaydetti:

“Hem zelzele oluyor hem çocuklarımı toparlamaya çalışıyorum. Hem elektrikler gitti. Çok makus bir geceydi anlatamam. Rabbim bunu hiç kimseye yaşatmasın. Çok makûs bir geceydi. Sevdiklerimizin yarısı gitti. Rehberimizden o kadar çok insanın ismini sileceğiz ki, telefonlarımızı elimizde alamıyoruz. Çok acı his çok acı bir gerçek. Meskenimiz ağır hasarlı yıkılmadı. Yıkılsa zati kimse sağ kalmazdı. 9 katlı binanın 4’üncü katındaydım. Adıyaman ceset kokuyor, biz kaçtık. O ceset kokusunun nasıl bir koku olduğunu anlıyorum artık, biliyorum. Ankara’ya çekinerek geldim doğulu insanlarız, biraz mahcubiyet. Doğu deyince terörist geliyor ya akla. Halbuki hiç o denli değil.”

‘KAHRAMANMARAŞ BELEDİYESİ NEREDE SANKİ?’

Depremin merkez üstü Maraş’tan ailesiyle Ankara’ya gelen, işyeri ve konutu kullanılamaz duruma gelen Hasan Yıldız, yedi gün boyunca fuar alanında çadırda kaldığını belirten Yıldız, “Bütün kentlerden yardım geldi. Ben Kahramanmaraş’ın evladıyım. Yalnızca Kahramanmaraş Belediyesi’ni görmedim. Yalnızca çöp almaya geldiler. Fuar alanında yalnızca kafeterya var, üç tane tuvaleti var tıkanıyor. Su yok, çadırlarda elektrik yok. Bu Kahramanmaraş Belediyesi nerede sanki? Görmedim bilmiyorum” sözlerini kullandı.

Ankara’ya akşam saatlerinde kaldığını aktaran Yıldız, “Allah razı olsun Mansur Başkan’dan, Ankaralılardan Allah razı olsun, bize kucak açtı. Belediye liderimiz Hayrettin Güngör neredeydi?” dedi.

‘ÜZERİMİZE KAR YAĞDI, ELLERİMİZ PARÇALANDI’

Malatya’dan Ankara’ya gelen ve iki engelli çocuğu olan bayan, zelzelenin akabinde yaşadıklarına dair, “Sallantıdan çıktık okula gittik, okulda da sallandı. İki gün parkta ateş yaktık, orada üzerimize kar yağdı, ellerimiz parçalandı. Orada karın üstünde baktık yakamıyoruz itfaiyenin yerine girdik. Orada da otobüsle bizi yolladılar” dedi. Malatya’da iki gün geçirdiklerini tabir eden bayan, “Orada sular daima bulanık aktı. Otobüs bizi Ankara’ya getirdi. Bundan sonra ne olacağını bilemiyorum. Konut tam dökülmedi ancak çatlak var, girilmez. İnsan girse bile korka korka yatar. Eşyalarımız, kimliğimiz daima orada kaldı” diye konuştu.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir